Türkiye'de kısa bir is deneyimi olmuş, üniversite mezunu genç bir Türk kızının, bir Kanada şirketindeki ilk izlenimleri mail üzerinden bana da ulaşmıştı.
İş yaşamındaki ve iş görme anlayışındaki çarpıcı farklılıkları dikkatlerinize sunmak istedim...
Selam arkadaşlar,
Burada müdürlerin ayrı odaları yok. Bizimle ayni büyüklükteki kübiklerde oturuyorlar.
Müdürlerin sekreterleri de yok; genel bir idari sekreter var yalnızca.
İzin için yazılı dilekçeye filan gerek yok. İşin varsa, istediğin zaman çıkıyor, çalışma saatlerini kendin ayarlayabiliyorsun.
Mesela trafik veya başka bir sebeple bir saat geç geliyorsan, bir saat geç çıkıyorsun.
Müdürlerin misafirleri geliyorsa, gidip kendileri karşılıyor. Özel teşrifatçıları yok.
Herkes kendi fotokopi veya faksını kendi çekiyor; kimsenin emrine amade avare adam yok.
Herkese ait ISDN telefon var. Yani arayanın numarasını görebiliyorsun. Tüm telefonlarda iç ve dış mesaj servisi var. Arayanlar sesli mesaj bırakabiliyor. Kimse kimsenin telefonuna bakmıyor. Elini serbestçe kullanabilmen için, telefonlarda kulaklık da mevcut.
Ana girişlerde ve laboratuarlara girerken kart basılıyor.
Maaşlar aylık değil, iki haftada bir ödeniyor.
İki haftalık is programı çizelgeleri doldurulup yönetime veriliyor: yaptığınız isler, yapmayı planladığınız isler, yapamadıklarınız, niçin yapamadığınız, yapabilmek için nelere veya kime ihtiyaç duyduğunuz veya hangi eğitimleri almanız gerektiği, vb.
Senede bir ve üçer aylık çeyreklerde, priorities başlıklı bir form dolduruluyor (Öncelikler). Bu form sizinle müdürünüz arasında bir tür sözleşmedir. Kariyerinizi hangi yönde geliştirmek istediğiniz, o dönem boyunca yapacağınız tüm isler ana hatlarıyla bu formda yer alıyor. Tabii bunların yorumdan uzak ve ölçülebilir olması gerekiyor.
Davranış biçiminiz de ölçülüyor. Mesela, isinizi yapmanız için hangi yeteneklere sahip olmanız ve ne tür davranışlar sergilemeniz gerektiğine kendiniz karar veriyor, su anki durumunuzu ve ulaşmanız gereken noktayı belirliyorsunuz ve dönem sonunda kendinizi değerlendiriyorsunuz.
Bunun için, mesai arkadaşlarınıza birer feedback (geri-besleme) formu dağıtıyor ve doldurmalarını rica ediyorsunuz. Onlar da son derece nesnel biçimde sizi değerlendiriyorlar. Böylece almanız gereken eğitimleri daha iyi belirliyor, sizi sınırlayan risk faktörlerini sıraya koyuyorsunuz.
Kâğıt israfı olmasın diye hemen hemen her türlü iletişim bilgisayar üzerinden yapılıyor.
Bütün teknik dokümanlar bir web sayfasında bulunuyor. Herkes kendi projesiyle ilgili belgelere bakmaya tam yetkili iken, başka projelere de misafir statüsüyle girebiliyor. Hangi amaçla olursa olsun, hazırlanan tüm dokümanlar bu web sayfasında bulunuyor.
İşe yeni başlayan bir elemanın saatlerce dosya araştırmasına gerek yok. Size bir şifre veriyorlar, sizin için gerekli tüm bilgilere anında ulaşıp ise aşina oluyor, kendinizi geliştirebiliyorsunuz. Uzun sözün kısası, bilgi saklanmıyor!
Yemeklerde, asansörde, arkadaş toplantılarında projelerle ilgili konuşmanız yasak. Şirketinize ait bilgiler size açık, ama rakiplerinizin kapabileceği ortamlarda dile getirilemez.
Proje liderleri, yapılan her toplantının ardından herkese günü geçirmeden son durumu, karşılaşılan problemleri mail listesine gönderiyor.
Şirket-içi haberleşme de genelde mail ile yapılıyor.
Her cuma günü saat 16.00'da meşrubat, kek vs. eşliğinde yeni gelenlerin tanıtıldığı toplantılar yapılıyor. Yeni elemanlara çanta, mont, tişört vb. hediyeler veriliyor.
Elemanların yetenek ve tecrübelerine göre bölüm değiştirmeleri zor değil, hatta teşvik ediliyor.
Kanada'da en çok hoşuma giden şey, islerin mutlaka sonuçlandırılması ve hiçbir şeyin ortada bırakılmaması.
Mesela yazıcının toneri bittiyse, o sırada orada olan kişi isini bitirmiş olsa bile, mutlaka toneri değiştirip yazıcıyı öyle bırakıyor. "Bana ne, ben isimi bitirdim, benden sonraki düşünsün!" demiyor.
Bu her yerde böyle. Mesela yanlış bir telefonu aradıysanız, size nereyi aramanız gerektiğini söyleyip öyle kapatıyorlar. Bir ise başvurmuşsanız, arkasını takip etmeniz gerekmiyor, unutmuş olsanız bile onlar sizi aylar sonra arayıp bulabiliyor.
Boyum yetişmediği için birinden dosya istedim, bana istediğim dosyayı verdikten sonra, başkaları ayni durumu yasamasın (ve kendi gibiler tekrar tekrar zahmet çekmesin!) diye dosyaları bir alt rafa kaydırdı.
Bir şeyi yapmamanız gerektiği söylenmişse ve siz kulak asmayıp yapmışsanız, kim olursanız olun mutlaka ceza görüyorsunuz.
Her şey takip ediliyor, hiçbir şey laf olsun diye söylenip ortalıkta bırakılmıyor.
Herkes isini iyi yapıyor. Başka türlü davranabileceğini aklına bile getirmiyor.
İsinizi yaparken bilgiyi paylaşmıyorsanız, saklıyorsanız, arkadaşlarınıza yardımcı olmuyorsanız, hele başkalarına engel oluyorsanız, bütün bunları dikkate alıyorlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder